Τα πρώτα χρόνια στο Λονδίνο (1971-1974)
Στο Λονδίνο ο Γιώργος Χατζημιχάλης φοιτά σε πολλές και διαφορετικές σχολές και κυρίως στη Saint Martin’s. Το ενδιαφέρον του αυτή την περίοδο στρέφεται προς τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές εκδοχές του μεταπολεμικού ρεαλισμού (pop art, hyperrealism) που ανθούν στην Βρετανική πρωτεύουσα.
Την ίδια στιγμή γίνεται τακτικός επισκέπτης της National Gallery, όπου θαυμάζει και μελετά πίνακες καλλιτεχνών της δυτικής παράδοσης. Τώρα ανακαλύπτει και τη μεσαιωνική ζωγραφική της Δύσης και του Βυζαντίου (τον εντυπωσιάζει μια διάλεξη του Frederick Gore, προέδρου του τμήματος ζωγραφικής της Saint Martin’s, για τη σχέση της Μακεδονικής Σχολής με την τέχνη της Αναγέννησης). Αυτός ο πρώιμος προβληματισμός τον οδηγεί σε ένα διπλό συμπέρασμα (που δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες στην τέχνη και τη σκέψη του): ο Μεσαίωνας είναι μια ιστορική και καλλιτεχνική περίοδος πολύ σημαντική, που έχει αδίκως συνθλιβεί κάτω από το βάρος της Αναγέννησης, και το Βυζάντιο, σε αντίθεση με το Ισλάμ, αποτελεί μέρος της Δύσης (και όχι της Ανατολής).
Από το 1971 ως το 1974 πέρα από τις σπουδές στην σχολή του φιλοτεχνεί ρεαλιστικού τύπου συνθέσεις με πολιτικούς υπαινιγμούς και συχνά, ακολουθώντας τις επιταγές του φωτορεαλισμού, αντιγράφει φωτογραφίες. Τα έργα αυτά δεν έχουν ποτέ εκτεθεί στο κοινό. Η εικόνα πάντως ‒σε οποιαδήποτε εκδοχή της‒ αποτελεί πλέον μόνιμη συνιστώσα του έργου του.
