2021, σκούρο πράσινο κραγιόνι Berol σε χαρτί, 80 x 125 εκ.
Πριν από περίπου σαράντα χρόνια γύρισα με τα πόδια μια περιοχή εντελώς άγνωστη στους τουρίστες, τον αρχαίο εκείνο τόπο όπου οι Άλπεις μπαίνουν στην Προβηγκία. Η περιοχή αυτή ορίζεται νοτιοανατολικά και νότια από τον μέσο ρου του ποταμού Ντυράνς, μεταξύ Σιστερόν και Μιραμπώ· βόρεια από τον άνω ρου του Ντρόμ, από τις πηγές του ως κάτω στην Ντί· και δυτικά από τις πεδιάδες της Κοντά Βενεσέν και τους πρόποδες του Μον Βεντού. Περιλαμβάνει όλο το βόρειο τμήμα της περιφέρειας των Κάτω Άλπεων, τον νότο του Ντρόμ κι ένα μικρό θύλακα στο Βωκλύζ.1
Εκεί λοιπόν ο λιγομίλητος και μοναχικός βοσκός Ελζεάρ Μπουφιέ φύτεψε από το 1907 έως το 1910 τις πρώτες 10.000 βελανιδιές και συνέχισε να φυτεύει μέχρι που μπήκε στο γηροκομείο του Μπανόν όπου και πέθανε ήσυχα το 1947.
Ο Ελζεάρ Μπουφιέ κατόρθωσε να φτιάξει μόνος του ένα τεράστιο δάσος από βελανιδιές και οξιές που οι γαλλικές Αρχές το θεώρησαν αυτοφυές.
1 Jean Giono, Ο άντρας που φύτευε δέντρα, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, Εκδόσεις Άγρα, 2019
