ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο ζωγράφος Α.Κ γεννήθηκε το 1924 και πέθανε στα μέσα της δεκαετίας του 80. Από το 1948 έζησε στον πρώτο όροφο του σπιτιού που βρίσκεται στον αριθμό 51 της οδού Πολυλά στην περιοχή Κυπριάδου της Αθήνας.
Κάποια στιγμή, μάλλον το 1976, κλίστηκε στο σπίτι του από το οποίο δεν ξαναβγήκε μέχρι τον θάνατο του.
Το τελευταίο έργο του είναι ένα φιλμ με τίτλο την διεύθυνση του, το όποιο γύρισε μέσα σε μια μαύρη μακέτα που έφτιαξε του σπιτιού του σε κλίμακα 1:1 όσο αφορά τους τοίχους και 1:2 όσο αφορά την κάτοψη.
Γιώργος Χατζημιχάλης
KEIMENA
Συνάντηση με τον Άλλον
της Δάφνης Βιτάλη
Το νέο έργο του Γιώργου Χατζημιχάλη με τίτλο Γιώργος Χατζημιχάλης. Ο ζωγράφος Α.Κ. Ένα μυθιστόρημα είναι μια εγκατάσταση που αποτελείται από 265 μικρών και μεσαίων διαστάσεων ζωγραφικά έργα, 29 φωτογραφίες, μία κατασκευή και ένα βίντεο, τα οποία αποτελούν την αναδρομική έκθεση ενός φανταστικού ζωγράφου. Υιοθετώντας την πρακτική ενός μυθιστοριογράφου, ο Χατζημιχάλης οραματίζεται ένα μυθοπλαστικό πρόσωπο και φιλοτεχνεί τα έργα του, εξιστορώντας μια ιστορία. Πρόκειται για ένα έργο με πολλαπλές αναγνώσεις και περιλαμβάνει πλήθος αναφορών και συσχετισμών. Στο έργο αυτό ο Χατζημιχάλης συνδέει το προσωπικό με το συλλογικό, το βιωματικό με τη φαντασίωση, τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα, την ταυτότητα με την ετερότητα και τον εαυτό με τον Άλλον. Το έργο εμπεριέχει και ένα υποβόσκων αυτοβιογραφικό στοιχείο, καθώς αναπόφευκτα ο βίος του φανταστικού ζωγράφου συναντάει αυτόν του δημιουργού του μυθιστορήματος. Στο αφηγηματικό αυτό έργο, ο Γιώργος Χατζημιχάλης καταπιάνεται με θέματα όπως το ανθρώπινο σώμα και η ανθρώπινη ψυχή, η ασθένεια, η απώλεια, η μνήμη, η ψύχωση, ο θάνατος.
Σε Οίκο ανοίκειο
του Σάββα Μιχαήλ
Through the Looking-Glass
Θα σου άρεσε να ζεις σε έναν Καθρέφτη-Σπίτι, Κίττυ; ρωτάει η Αλίκη το μικρό της γατί. Ένα Looking Glass-House, ένας λαβύρινθος αντικατοπτρισμών, όπου το οικείο δεν εμφανίζεται στο πιστό, αν και αντιστραμμένο, είδωλό του αλλά μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς ανοίκειο.
Οίκος του ανοίκειου – όπως αυτός στον οποίο θα αυτο-εγκλειστεί ως το θάνατό του ο ζωγράφος ΑΚ, ο ήρωας του εικαστικού μυθιστορήματος του Γιώργου Χατζημιχάλη. Ένας Καθρέφτης –Σπίτι όπου ο ζωγράφος Χατζημιχάλης.-Tweedledum συναντάει και ζωγραφίζει τον ζωγράφο ΑΚ – Tweedledee που ζωγραφίζει, με τρόπο διαφορετικό ή και αντίθετο, πίνακες από τον βίο και πολιτεία του Χατζημιχάλη.
Αυτοπροσωπογραφία του Άλλου
του Ulrich Loock
«Το έργο βρίσκεται πέρα από μια ατομική ζωγραφική ύλη». Μια προειδοποίηση.
Εκτίθεται εδώ ένα έργο που πορεύεται επέκεινα. Ένα έργο που αψηφά την εν δυνάμει και εμπεριστατωμένη λειτουργία της ζωγραφικής να εκφράζει και να επιβεβαιώνει, αν όχι να υποστασιοποιεί, την ατομικότητα του ζωγράφου. Πρωτίστως, αυτό που εκτίθεται ως ενιαίο έργο αποτελούμενο από πολλαπλά μέρη περιλαμβάνει, εκτός από πίνακες διαφόρων μεγεθών που ακολουθούν διάφορους αισθητικούς προσανατολισμούς, σχέδια με μολύβι, κάρβουνο, μελάνι κτλ., ασπρόμαυρες φωτογραφίες, ένα φιλμ βίντεο και ένα μεγάλης κλίμακας αρχιτεκτονικό μοντέλο – στοιχεία εικονοποιίας που συσχετίζονται για να διαμορφώσουν το έργο ενώ μετατοπίζουν τα μέσα αναπαράστασης. Αυτή η πολλαπλότητα πλαισιώνεται από την προκείμενη ότι διακυβεύεται το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη. Η δήλωση που παρουσιάζεται ως εισαγωγή στην έκθεση αποκαλύπτει τη βιογραφία του στην πιο συντετμημένη της μορφή – όνομα, χρονολογία γέννησης και θανάτου, τελευταία διεύθυνση, μια αμετάκλητη απόφαση αυτοεπιβαλλόμενου κατ’ οίκον περιορισμού, που καθορίζει τη δεύτερη μείζονα περίοδο της ζωής και του έργου του. Το σημείωμα ισχυρίζεται ότι ο επισκέπτης του έργου Ο ζωγράφος Α. Κ. έρχεται αντιμέτωπος με το έργο ολόκληρης της ζωής αυτού του προσώπου. Υπαινίσσεται ότι η ζωγραφική (και το πρόσθετο έργο) του Γιώργου Χατζημιχάλη υπερβαίνει την ατομική προσέγγιση ενός Έργου [oeuvre], αποδίδοντας το έργο ενός άλλου ζωγράφου, του Α. Κ., μιας επινοημένης φιγούρας, αν και δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλει ποτέ κανείς ότι ο Χατζημιχάλης είναι εκείνος που παρήγαγε αυτό το έργο. Η εγκατάσταση με τον υπότιτλο Ένα μυθιστόρημα δεν είναι μυθοπλασία. Δεν έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί το σασπένς της δυσπιστίας. Δεν υπήρξε πρόθεση να οδηγήσει κάποιον στην υπόθεση ότι ήταν κάποιος άλλος, και όχι ο Χατζημιχάλης, εκείνος που ζωγράφισε αυτούς τους πίνακες, τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες, κινηματογράφησε αυτό το βίντεο. Ένα έργο, που προφανώς δημιούργησε ο Γιώργος Χατζημιχάλης, συστήνεται ως το έργο ζωής του Α. Κ.
Μακέτα σε κλίμακα 1:1 όσον αφορά τους τοίχους και 1:2 όσον αφορά την κάτοψη
